Adembenemend: een blog over filosofie.

En toch was er een eigenaardig gevoel, zo’n gevoel waar je net niet je vinger op kan leggen. Hoe zoet de lucht ook was, je rook ook iets anders. Iets ondefinieerbaars. Angst?

Diep, diep, diep in het bos, was een plek die rook naar suiker. Hoe meer je dichterbij kwam, hoe zoeter de lucht en hoe luider de klanken van gelach en plezier klonken.

Al jaren in mijn hoofd. Tijd om vrij te laten. Verhalen van, over en in het Bonbonnebos, de meest zoete plek die je kan vinden. Wordt vervolgd….